De huidige grens tussen België en Nederland gaat terug op de posities van de strijdende partijen op het einde van de Tachtigjarige Oorlog in 1648. Pas op het einde van deze oorlog kon Frederik Hendrik van Oranje de stad Hulst voor de Hollanders heroveren. Zo kwam de grens tussen de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en de Spaanse Nederlanden pal boven De Klinge te liggen.
Dit had belangrijke gevolgen voor de ontwikkeling van De Klinge. De katholieke Hulstenaars moesten na de val van Hulst in 1645 naar De Klinge om hun geloof te belijden. De Staatsen stonden immers geen katholieke diensten toe op hun grondgebied. Ruim tweehonderd gelovigen reisden elke zondag de grens over om de mis bij te wonen en kwamen via de Hulststraat naar centrum De Klinge. Dit betekende ook een stimulans voor de ontwikkeling van De Klinge want het bisdom stuurde een aantal Recolletten naar het grensdorp om de dienst te verzorgen. De eerste kerk van De Klinge werd gebouwd door de Recolletten in 1670. In het midden van de negentiende eeuw was deze kerk echter vervallen en in 1848 begon men dan deze nieuwe kerk te bouwen in neo-gotische stijl, typisch voor die tijd. De architect was Jan De Somme-Servais, tevens de ontwerper van ‘de casino’ in de Stationstraat in Sint-Niklaas. De kosten van de bouw werden gedragen door inwoners van de Belgische en de Nederlandse Klinge. Sinds jaar en dag vormden beide dorpsgemeenschappen immers één kerkgemeenschap.
